torfa sb. f. [-u; -ur]
(ambig. exx. redig. under torf sb. n.)
I.
1) (coll.) græstørv, grønsvær, græsbevokset jordstykke
Þorgrimr hleypr þa at horninu i einum stað ok kippir or torfu ok þrifr vpp sverð
Finnb 7821ꜳ, su er Rodanus heitir, feck mikinn voxt, sva at hon gek ꜳ bædi laund ok leysti mikla torfu af *hvarumtveggia bakkanum
Maurit 65326ef eigi hefir á brotit oc er fasta land eða berg hvárntveggia veg. þá scal mæla frá grꝍnu grasi oc heilli torfu
Frostˣ 24226nam stadar vid ana og skar þar vpp torfu, edur jard kross, og mællti, so kann eg ad giora landa skipti
Vallˣ 1120
● grǿn torfa
þar sem særr mꝍtesc oc grꝍn torva
GulKrI 1334scal hann skera a diupi. oc bera eigi up a grꝍna torvo
GulI 5915skal grafa i flꝍðar mal þær sem mꝍtez sær oc grꝍr (!) torfa
SvKr 43111þessa menn skal grafva j flꝍdar malle þar sæm mꝍttest sær oc grꝍn torfva
GulKrNA 31430skall þessa men grafa i flꝍdar male þar sem mꝍttiz sior oc grꝍn torfa
BorgKrNII 29626
● rísta torfu [með e-u]
2) et stykke afskåret græstørv/tørv
Eyri firi torvo hveria. oc fa til þo at siðarr se
GulI 10116●●● ok þa er Gisli leypr a garðinn þa fellr torfa yr garðinvm ok skriðnar hann
Heið 8611rekandi ofan yfir þa hinu grænu torfu, er fyrst stvngu þeir upp
MarS² 105919Þetta er medalmans uerk (cap.) ... at skera xxga grauf ꜳ dag. oc ligge nidur .xx. torfur oc reisitorfa ad auk
Búal¹ 925Nockurum vetrum fyrr var þessi madur staddur j Flatey til fiskiar Hann bar torfu mykla til fiskahlada sijnz og hrapadi til fallz
GBpB204(2018)ˣ 23425
3) (om sandhedsprøve/fostbroderskab)
● rísta torfu [ór e-u]
●●● rista skylldi .iij. torfur or iorðu langar; þeira endar skylldu aller faster i iorðu, ok heimta vpp lyckiurnar, sva at menn mætti ganga vnder
Fbr 67Þat var þá skírsla í þat mund, at ganga skyldi undir jarðarmen þat er torfa var ristin ór velli
Laxd 5121
4) tørvebanke, tørveområde, grønsværslette
rotzetti hann þꜳ kalgarð i litilli torfvv i einvm stað vndir fiallinv
Ant 8526segja feðr sína ok forelldri hvern eptir annan allt fram í haug hafa tekit at erfðum torfu þersa
Æv²⁸ 1134jardernar backa ok steindyr er ligia þriar j einni torfv er liggia j valla kirkiu sokn
DI VIII (1507) 15828Stadurinn a heima land allt ... lambeldi vm fnioskadal. oc oll torua milli þuerär oc nioskär. þingmanna lækiar oc marckdælar
DI II (*1318-c1400›Bps B III 3ˣ) 43921vtann j fiallenu er meltorfa ein blꜳ̈sin miog af vinndumm, enn backarnner hꜳ̈fer, þar eru hagar goder, þa mijri. Eyvinndur rijdur ⸢af gỏtunum og sudur j geilarnnar fyrer austann torfuna [var. at tórfunne AM 156 fol “B”]
Hrafnkˣ 569
5) isse med hår, skalp
II. (cogn.)
III. (propr. topogr.)
Forms: torfu (8); torfa (5); torvo (3); torfur (2); torfva (1); torua (1); torfv (1); tórfunne (1); torva (1); torfua (1); torfvv (1);
Compounds: jarðar- (1), lé- (3), mel- (1), pál- (1), reiðings- (1), reisi- (1), sand- (3), vallar- (1)
Gloss.: EJ (cf. corr.); ClV ¹torfa, ²Torfa; Fr; Hertzb; Bin; deVr (torfa); Fr4; NO; ÁBlM (torf)
Literature: Hörður Ágústsson 1974 [KLNM 18] 526; Kopperstad 1935 [MM 1935] 115; Magnús Stefánsson 2000 96
Genre. (expected): legal works: 9 (2); family sagas: 7 (3); religious works: 4 (7); charters: 3 (2); romances: 1 (3); contemporary sagas: 1 (2);
Simonetta Battista — August 2014