1gella vb.
(cf. ²gella vb.)
A.
[með e-u]
heyra þeir at strengr gellr v́t á scipi oc flýgr ꜹr af scipi
Jvs291 12027Sækyqvindin blasa eða ⸢gella [var. gialla Gramm²W 513]
Gramm²U 5618heyrir hann at strengr gellr í skóginum, ok hann sér, hvar ǫr flýgr
ǪrvS 7116gella þeir með grimmum þyt rymjandi raddar
GBpD 108mér þykkir stundum, sem griðungar gelli eða hundar ýli
ǪrvM 9710Þar fór móti honum griðungr mikill ok óð á sæinn út ok tók at gella ógurliga
HkrIˣ 31712
● gella hátt
kómu þar fljúgandi hrafnar ii. ok gullu hátt
HkrIˣ 30312Einn morgen kom rafn ꜳ liora ꜳ Brekku ok gall hatt
LdnStˣ 17715
● ‖ impers.: gellr [í e-u] [fyrir e-u]
Sú var náttúra á horninu, at fyrir tíðindum gall í því svá hátt, at heyra mátti um valska mílu
HG 4628og var herȯp so mikid at vndur þȯtti j vera so at gall j hverivm hamri
Adon 1627
B. gella + præp./adv.
við: gella við
● ‖ impers.: gellr hátt við [!]
Forms: gall (4); gella (3); gellr (2); gelli (1); gullu (1);
Gloss.: EJ; LP; deVr (gjalla); ÁBlM
Literature: Sigurður Nordal & Guðni Jónsson 1938 [ÍF 3] 37
Genre. (expected): historical works: 4 (2); legendary sagas: 3 (1); contemporary sagas: 1 (1); romances: 1 (1); religious works: 1 (3); family sagas: 1 (1);
Þorbjörg Helgadóttir — November 2010