einka·gripr sb. m. [; -ir]
særlig kostbarhed, speciel (personlig?) genstand ‖ special treasure, particular (personal?) object
einkagripi vil ek þér gefa, feld ok spjót ok sverð, er vér hǫfum mikinn trúnað á haft frændr
Glúm 1928eg hefir hier sannar jarteignir til bæde med runum og so med einkagripum ath þetta fe hefir att Hakon jall magr minn
MHFlat 3475segir Eínar þa til jarteígna bæðí rvnar ok einkagripí. at Hakon jarl hafði þetta fé átt
HuldaI 1989einkagripi vil ek þér gefa, feld ok spjót ok sverð, er vér hǫfum mikinn trúnað á haft frændr
Glúm 1928
cf. simplex gripr (142)
Forms: gripi (1); einkagripí (1); einkagripum (1); einkagripi (1);
Gloss.: EJ (eink); ClV (einka-); Fr; NO
Genre. (expected): family sagas: 2 (0); historical works: 2 (1);